U.4 A Xeosfera

 

1. Que é unha dorsal, unha zona de subdución e unha falla transformante?

Dorsal: Son cordilleiras submariñas formadas cando se produce unha separación de dúas placas, isto provoca o ascenso de rochas fundidas no Manto terrestre, que rompen a cortiza oceánica e dan lugar á formación dunha fisura de miles de km de lonxitude. (Na que se produce unha intensa actividade volcánica). 

 

Zona de subdución: É unha zona estreita e longa onde unha placa litosférica descende por debaixo da outra. Chocan.

Dase un derretimento do manto, pola fricción producida nesa zona, que ascende a través da cortiza continental, creando volcáns.

Orógeno (info)

             

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Falla transformante: Son aqueles límites entre placas tectónicas onde se produce un desplazamento lateral dunha placa respecto á outra. Estes límites non son construtivos nin destrutivos. Hai dous tipos; as que cortan as dorsais oceánicas e as que constitúen os bordes pasivos entre as placas tectónicas continentais, que se desprazan sen destruír a litosfera.

Terremotos

2. Como será a Terra no futuro? Leste de África, Mediterráneo e California.  Engadir máis cousas!!!

No leste de África encóntrase o coñecido Gran Val do Rift, unha formación xeolóxica cunha extensión de 3000 km, dende o Golfo de Adén,  ao norte de Mozambique no sur e marca o sitio onde o continente africano está en proceso de separarse nas Placas Somalí e de Nubia. Grieta de Kenia (engadir) Rotura de África. Comenzo hace millones de años. Mar rojo (aumenta el tamaño) hasta el sur

 

No mediterráneo, na antigüidade, foi un deserto salino de moita profundidade. Nun momento formouse unha brecha que permitiu o paso de auga, sumado a unhas grandes precipitacións, o mar mediterráneo acadou unha gran cantidade de auga e pouco tempo. 

Cara o futuro, o mar mediterráneo podería desaparecer polo movemento das placas tectónicas. A aproximación de África a Europa podería formar un "megacontiente" o que levaría á desaparición do mar mediterráneo. Mais, un proceso como este leva moito tempo, estímase que a súa desaparicón non sería ata dentro de 50 millóns de anos  Africana e Euroasiática

 

O fenómeno chámase deriva e débese ao movemento das placas tectónicas ubicadas baixo a superficie daa Terra como consecuencia das correntes de calor no interior do manto do planeta.

 

 

(Na actualidade, as temperaturas están aumentando e dise que pode chegarse a secar e a convertirse nun deserto.)

En California, cada ano, prodúcese unha pequena separación, duns seis centímetros, do continente. A separación débese á actividade sísmica da zona

Cada vez que ocorre un sismo, é unha evidencia do movemento das placas, mais terán que pasar millóns de anos para que o cambio se poida percibir.

 Falla de San Andrés (falla transformante, def)(nombres de las placas)

3. Cordilleiras Urais, xenodinámica interna e externa.

As cordilleiras Urais son unha das cordilleiras máis antigas da Terra, creáronse por forzas internas. Suponse que, coa formación dun océano, ao final da Panxea, o choque de placas tectónicas fixeron que, pouco a pouco, se fose levantando a cortiza, creando as montañas. orógeno

 

Debido a súa antigüidade, a xeodinámica externa leva influíndo sobre elas moito tempo, como consecuencia, as montañas comenzaron a desgastarse pola influencia do sol. Polo que a súa altura está diminuíndo. (Altitude ao redor de 1900m)

 

 

 4. Que é a crioclastia ou gelifración?

 

A crioclastia, ou tamén coñecida como gelifracción, é un proceso que consiste na fragmentación das rochas debido ás tensións producidas ao conxelarse a auga contida nas súas grietas, poros ou fracturas, debida á filtración da auga da choiva, do desxeo ou do rocío, que se introduce nos ocos das rochas.

 

 

 

 5. Que é un lahar? 

Son fluídos compostos por sedimentos volcánicos cunha gran cantidade de auga. Poden estar formados por diferentes anacos de rochas e grans de minerais. 

Estes fluídos pódense provocar por saturación de auga en zonas volcánicas, dando lugar ao arrastre de material, xa sexa polas fortes precipitacións como polo desxeo; poden ocorrer aínda que o volcán non este en erupción. 

Poden ser fríos ou quentes e buscan o cauce do río para fluír. Son altamente destrutivos pola súa velocidade e a alta densidade do fluído. 

 

 

6. Indica que axente químico é o responsable de: 

 meteorización: destrución das rochas.

 

 

A oxidación; o osíxeno (O2). É un fenómeno no cal un elemento ou composto únese a un osíxeno. Quimicamente, a molécula sobre a que ocorre a oxidación perde electróns. 

A carbonatación; o dióxido de carbono (CO2). É un proceso lento que lle ocorre ao formigón cando o hidróxido cálcico entra en contacto con dióxido de carbono e reacciona, formando carbonato cálcico e desprendendo unha molécula de auga.

A reacción prodúcese en un medio acuoso. 

 Ca(OH)₂ + CO₂ → CaCO₃ + H₂O

 

A disolución; a auga en forma de molécula (H2O). Consiste nunha mestura homoxénea dunha substancia ou composto dunha rocha nun líquido, este adoita ser auga. A maioría dos minerais son insolubles, pero se son ácidos (H+, na auga H3O+) poden formar unha disolución. 

 

 

A hidrólise; a auga disociada en ións OH- e H+. É a descomposición química dunha substancia pola acción da auga e, cunha descomposición da primeira substancia á mesma vez. A auga disóciase en ións que reaccionan con determinados minerais rompendo as redes cristalinas que os forman. 

Esquema dos tipos de meteorización química